ευάφορμος

εὐάφορμος, -ον (Μ)

1. πρόσφορος, έτοιμος («εὐάφορμος ἀπολογία», Ακροπ. Γ.)

2. αυτός που γίνεται με καλή αφορμή, που εύκολα μπορεί να δικαιολογηθεί, εύλογος, δικαιολογημένος («οὐκ εὐάφορμος ἡ διχοστασία τῶν ἐκκλησιῶν γέγονε», Πράξ. Συνόδ. Εφέσ.).

επίρρ...

εὐαφόρμως

1. εύλογα, με καλή αφορμή, δικαιολογημένα

2. επίκαιρα, πρόσφορα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + αφορμή].